Τετάρτη 23 Μαΐου 2012

Η μικρή μου νίκη



Η μικρή μου Νίκη
                        

Απ’ την αρχή του δρόμου,
και σ’ όλο το ταξίδι μου
γέμιζα το δισάκι μου σπυρί-σπυρί,
με όνειρα και προσδοκίες.

Και στον αγώνα τον καλό,
με πόνο και με κόπο, -θεία εντολή-
αυτό ξεχείλισε και βάρυνε απ’ τα αγαθά.
Κι ήταν πολλά!

Δεν αρνήθηκα ποτέ
σ’ όσους στον δρόμο συνάντησα διαβάτες
να μοιραστώ χωρίς δισταγμό,
την μπουκιά το ψωμί και το κρασί,
ευλογημένο ιδρώτα που κέρδισα στη ζωή.
Πόσο μεγάλη η χαρά
να προσφέρεις χωρίς ανταμοιβή!

Μα αυτοί που χορτάσαν’
κι ενώ στην αρχή μου ζήτησαν λίγα,
με ξεγέλασαν στην πορεία και τ’ άρπαξαν όλα!
Και μ’ εγκατέλειψαν στον δρόμο μονάχη
κι ολότελα γυμνή!
Σαν τι άλλο χειρότερο στη ζωή
μπορούσε να συμβεί;

Μα ας είναι. Του τιμωρού το σπαθί
το ‘βαλα πίσω στην θήκη.
Δεν θα λερώσω τα χέρια μου μ’ αίμα.
Υπάρχει Θεία δίκη.

Δεν είδα κι εκείνους να περπατούν νικητές,
ούτε και εγώ θα σκύψω το κεφάλι ηττημένη.
Κι απ’ την αρχή ξεκίνησα τον δρόμο πεισμωμένη.

Με μια μονοκονδυλιά τα διέγραψα όλα,
και το «εγώ» μου κάθισα σ’ ένα σκαμνί
και του ’πα: Και τώρα οι δυο μας!
Κι ας είμαστε γυμνοί και μόνοι!
Ας πιάσουμε ξανά κι απ’ την αρχή,
της ζωής μας το τιμόνι.

Και ή θα πετάξουμε στα ψηλά
κι από κάθε είδους δεσμά λυτρωμένοι,
Ή στη μιζέρια αυτής της γης
θα μείνουμε εδώ καρφωμένοι.

Μη κλαις λοιπόν για κείνα που ‘χασες
και για όσα οι κλέφτες σου πήραν.
Ύλη και χώμα ήτανε,
φθαρτά και μάταια στο διάβα του αιώνα.
Ανήκουνε στο παρελθόν και γίναν’ μύθος κι ιστορία.
Αλλού είναι το νόημα κι αλλού είναι η ουσία.

Για κείνα που δεν θα ’λθουνε,
δεν έχεις λόγο να θρηνείς ψυχή μου.
Κράτα κρυφό το μυστικό που θα σου πω
κι είναι η δική μας νίκη,  
κι αυτή έχει τη μεγάλη σημασία.
Πρόφθασα στο άπειρο απ’ την αρχή του ταξιδιού ν’ αφήσω,
-στα σύννεφα να κρύψω
στα απύθμενα τα βάθη του ουρανού-,
της αθάνατης ψυχής τη δύναμη
και τα γαλάζια όνειρα του νου!
Αυτά τα δυο κανείς δεν θα μπορέσει να τα πάρει
γιατί τα εναπόθεσα προσφορά στα χέρια του Θεού!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου