Κυριακή 13 Μαΐου 2012

Όπως της γης ο σεισμός


Όπως της γης ο σεισμός



Τί οδυνηρότερο απ’ την δίχως έλεος ζωής δυστοκία
που σήμερα μπλοκάρει ακόμη και το ελάχιστο σ’ αισιοδοξία! 
Τι προβληματισμός, μπροστά σε μετέωρες «θέσεις»
ανάμεσα στην ανεργία κι επαιτεία!
Τι πλήθος σ’ αλλόκοτες «στάσεις», άπειρες σ’ άναρχη οδοιπορία,
π’ όλες αλύτρωτες «ομηρείας» γεννούν
τόσες διαρκείς των ανθρώπων αντιπαραθέσεις
π’ αλίμονο μ’ αναφορά μόνο στην «Ιλιάδα» μπορούν
με «πανεπιστημιακές» να περιγραφούν εκθέσεις!
 
Και μπορεί ο διογκούμενος προβληματισμός,
μ’ έντονη οδύνη να ξεσπάει απ’ τα χείλη καθενός
και -«διαμαρτύρομαι», να φωνάξει κάποια στιγμή,
ψιθυρίζοντας και μιαν αόρατη απειλή.
Όμως επειδή η φωνή του αδύναμη ν’ ακουσθεί
μες στου κόσμου την οχλοβοή,
αποτραβιέται στη σκιά σιωπηλός….
Δυστυχώς!….

Αλλά όταν επαυξάνονται τ’ αγιάτρευτα «καρκινώματα»
στο Παγκόσμιο κορμί,
όταν μαραζώνουν υγιείς αρχές στη κοινωνική ζωή,
τότε του μέλλοντος η ιστορία
γράφεται από γεγονότα που η ίδια αγνοεί.
Κι όπως ο Ήλιος δεν ξέρει το αναμμένο κερί,
όπως η «νύχτα» δεν γνωρίζει της «μέρας» την ακτινοβολία,
έτσι από «ημίμετρα και μπαλώματα»
δεν ξέρει κι η Παγκόσμια Ψυχή.
Και σαν μιλά, δεν ψιθυρίζει, αλλά κραυγάζει:
-Δικαιοσύνη… Δικαιοσύνη….
εδώ και τώρα, δικαιοσύνης κάθαρση απαιτεί.

Κι η κραυγή της γίνεται νόμος
Και τότε αναταράζει τη ροή του ο χρόνος
ν’ ανοιχθεί ο μεγάλος δρόμος    
όπου όλος ο συσσωρευόμενος των πολλών ξεχύνεται πόνος  
απ’ τον ανηλεή, των ολίγων, στη Ζωή βιασμό.
Και τούτος ο πόνος σαν μετατραπεί σε πυρφόρο θυμό
κι η Παγκόσμια Ψυχή με την ψυχή καθενός
σαν αρχάγγελος πολέμου γίνει προπομπός,
και καθοδόν μ’ έξαλλες κατευθυνθεί απόγνωσης ορμές,
ω, τότε, ω, κλείνω τα μάτια, πράγμα να μη δω φοβερό!
Να μη δω τις συνέπειες
που θα είναι για όλους πολύ σοβαρές,
την ώρα που δίχως κανέναν ενδοιασμό
θα ξεσπάσει και θα εκραγεί με κατάρες φρικτές
κι όλα θα τα γκρεμίσει, όλα, όπως της γης ο σεισμός!...
  

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου