Ζωής μη φοβάσαι "σκοτεινιές"

Ζωής μη φοβάσαι «σκοτεινιές».
Σαν των εποχών τις εναλλαγές,
συμβαίνουν αδελφέ μου, από καιρό σε καιρό, στιγμές θαυμαστές
που το είναι τ’ ανθρώπου σε «στάσεις κι αντιθέσεις»,
παίρνει στροφές κι αλλάζει «θέσεις».
Και σαν Έλληνας της Ιωνίας γης ή της Αττικής,
ψάχνοντας για «το κρύφιο νόημα» της ζωής
λύνει το αίνιγμα της «Σφίγγας» και προχωρά.
Δαμάζει την «Ύδρα» που αναταράζει τα νερά.
Νικάει τον «Δράκο» που ξερνάει φωτιά
Μαδάει του «Γύπα» τα φτερά, δένει το ράμφος του, άλλο πια
να μη μπορεί του Προμηθέα να κατατρώει τα σωθικά.

Και τότε, ζεύει στην θέλησή του την αρχαία χίμαιρα την τριπλή
κι ακάθεκτος στην Ολύμπια ηλιόλουστη ορμάει κορυφή.
Κι εκεί συνομιλώντας πότε μ’ Ήρωες και πότε με Θεούς
μύστης και σταυροφόρος κατέρχεται με φωτισμένη ψυχή.
Λούζεται στη Κασταλία πηγή.
Ζητάει χρησμό απ’ τους Δελφούς.
Στις Θερμοπύλες πάει για προσκύνημα.
Περνάει απ’ την Ολυμπία κι αφήνει μήνυμα
για αγώνων συμμετοχή.
Κι ύστερα Μαραθωνοδρόμος μ’ ορμή ανέμου ξεχύνεται
σε λαμπαδηφόρο διαδρομή
φλόγα μεταφέροντας ιδεατού ονείρου
κι ως την άκρια της γης σ’ Οδύσσεια περιπέτεια ξανοίγεται
διαλαλώντας καθοδόν το «νόημα», με τη φωνή του Ομήρου …..

Ω, Ναι, μη φοβάσαι αδελφέ μου Ζωής «σκοτεινιές»!
Πάντοτε συμβαίνουν στιγμές, σαν τις εποχές, θαυμαστές
κι εναλλαγών έρχονται σε «στάσεις και θέσεις»,
κάποιες υπερούσιες ώρες,
που το συνειδητό μας,
όμοιο με τις αναμένουσες τον «Νυμφίο» Παρθένες Κόρες
σ’ έκσταση ψυχής, κατανοεί
το γράμμα του «Νόμου» κι αναφωνεί:
-«Όλα στη Ζωή προέρχονται απ’ το Φως
κι όλα ξαναγυρνούν πάλι εκεί»….

Οι επιλογές

Στην ποικιλόμορφη θάλασσα που λέγεται "Ζωή"
άγνωστος για τον καθένα ο χρόνος παραμονής.
Σ' επιθυμίες όμως, προσδοκίες κι ανάμεικτα συναισθήματα
που αναδύονται και πάνε κι έρχονται σαν κύματα
ο νόμος της γης, προσταγή
-"κολύμπα και μάθε να επιζείς".

Όμως στον πλατύ Ωκεανό της Ζωής
όπως σταυρώνουν ρεύματα καθέτως κι οριζοντίως
σαν απλωνμένο δίχτυ με μπαλώματα και παγίδων βελονιές
μ' έμπροσθεν και πλαγίως
απρόσμενες περασιές,
εύκολο το'χεις Μεγάλε Κριτή
να κάνει ο καθένας τη σωστή επιλογή
βέβαιος να'ναι πού θα τον β΄γάλει το ρεύμα που τον ακολουθεί;

Α! και να'ταν απ' το ξεκίνημα κι απ' την αρχή
στη πορεία της ζωής μας να κάναμε πάντα επιλογές
αυτές που θα'ταν οι πλέον για μας ταιριαστές!
Ίσως θα'ταν πιο ισορροπημένες των ανθρώπων οι ζωές.
Ίσως δεν θα υπήρχαν τότε μετάνοιες-ψυχής πληγές
ούτε τόσο δάκρυ και τόσος πόνος για κρύφιες ενοχές
ούτε και στης θάλασσας τις έρημες ακρογιαλιές
τόσες πολλές ναυαγισμένες καρδιές!