ΤΟ ΝΑ'ΣΑΙ ΕΛΛΗΝΑΣ ΣΗΜΑΙΝΕΙ....

ΤΟ ΝΑ’ΣΑΙ ΕΛΛΗΝΑΣ, ΣΗΜΑΙΝΕΙ…..

Το να είσαι Έλληνας σημαίνει

απ’ της γέννησής σου την στιγμή,

ως δόξα και τιμή,

μια ευθύνη μεγάλη

να σε περιμένει

στους ώμους να την επωμισθείς.

Κι όσο κι αν σε βαραίνει

εσύ ακούραστα να την κουβαλάς

κρατώντας ψηλά το κεφάλι

ως την στερνή σου πνοή.

Το να είσαι Έλληνας σημαίνει

ταξιδευτής πως είσαι του ονείρου

και όσο προχωράς

προς τα άδυτα του απείρου,

απ’ τα μάτια σου αστέρια να ξεχειλίζουν

φως να πίνει η ψυχή σου και να μην χορταίνει..

Στην γη που περπατάς

του Ομήρου να κρατάς την λύρα

και τα χείλη σου, απ’ της θάλασσας νοτισμένα την αλμύρα

και απ’ του Αττικού μελιού την ευωδιά να μυρίζουν

τα έπη της Οδύσσειας απαλά να ψιθυρίζουν

τόσο απαλά που ολάκερη Οικουμένη

σιωπώντας, ν’ ακούσει και να καταλαβαίνει

Έλληνας τί σημαίνει…..  

Κι αν έτσι σου γράφει η μοίρα

ο άνεμος αλλού για αλλού να σε πηγαίνει,

όπου κι αν συναντάς σκοτάδια βουερά

οι βόγγοι τους δεν σε πισωγυρίζουν.

 «Όρτσα καρδιά» φωνάζεις δυνατά,

και με το χέρι σου να κραδαίνει

του φωτός το σπαθί,

δίνεις μια,

κομμάτια τα ξεσχίζεις

για να μην σ’ εμποδίζουν

και χαμογελώντας τα διασχίζεις

ώσπου να βγεις σε οδό φωτεινή…

Το να ’σαι Έλληνας σημαίνει

σε όλη σου την ζωή,

όπου κι αν ο δρόμος σε φέρνει  

πάντα να στρέφεις την ματιά

τον «Ήλιο» ν’ ατενίζεις στον ουρανό.

Και το γαλάζιο της καρδιάς 

ν’ ανοίγεις παραθύρι.

Και με οραματισμό ηρωικό

μες του νου σου το εργαστήρι

την φλόγα του σε φως μαγικό

να την μετουσιώσεις

στον βίο σου τον καθημερινό,

το «πριν και το τώρα» να ζευγαρώσεις

σ’ ένα και το αυτό.

Και ύστερα στην ζυγαριά της ψυχής

τα αντίθετα να κατορθώσεις

αρμονικά να τα εξισορροπείς.

Κι όσο περιπλανιέσαι στη γης,

απ’ όπου κι αν περάσεις,

 χρέος, το φως του πολιτισμού σου να μεταδώσεις,

χρέος, Άξιος των προγόνων να φανείς

κι από τους άθλους τους εμπνεόμενος

καθήκον να τους ξεπεράσεις.

Και σ’ εκείνων την ρήση πειθόμενος,

όταν κι όπου η πατρίδα σε καλεί 

την εντολή ακέραια να εκπληρώσεις.   

Και με ακαταμάχητη δύναμη μαγική

συνεχώς ορμώμενος,

την τελευταία ρανίδα του αίματος να δώσεις

η ιστορική της πολυδάκρυτη διαδρομή

ένδοξη στον αιώνα τον άπαντα να συνεχισθεί…

Το να ’σαι Έλληνας σημαίνει

με θάρρος και πυγμή

ως λιόντας ν’ αντιστέκεσαι στην Ειμαρμένη

αδιαλείπτως και συνεχώς.

Κι όταν έλθει ώρα να φύγεις απ’ την ζωή,

τραγουδώντας να οδεύεις προς την κάτω γη.

Κι ο Θεός κοιτώντας σε, τότε σου γνέφει

το «έχει καλώς»

και ως μαγνήτης σε σέρνει

ψηλά στα νέφη,

στο μέγα χοροστάσι Του να ’χεις συμμετοχή..

ΙΟΥΛΙΑ ΚΟΡΜΕΝΤΖΑ

ΟΣΟ ΚΙ ΑΝ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΕΝ ΑΤΑΞΙΑ ΣΤΡΟΒΙΛΙΖΕΤΑΙ

OΣΟ ΚΙ ΑΝ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΕΝ ΑΤΑΞΙΑ ΣΤΡΟΒΙΛΕΤΑΙ

Των αξιών η φιλοσοφία

από καιρό πλέον δεν υπολογίζεται

και ο αμοραλισμός

στην σύγχρονη κοινωνία

σαν καραμέλα πιπιλίζεται.

Μα όσο κι αν ο κόσμος εν αταξία

στροβιλίζεται

γύρω από τον άξονα του μηδενός,

η Ζωή δεν κλονίζεται.

Οργώνει και σπέρνει το φως

και μ’ εκείνους που η ψυχή τους φλογίζεται

από τον πόθο για μια «ιδανική πολιτεία»,

τον ευθύ δρόμο της συνεχίζει εμπρός.

Και ως παιδαγωγός

βοηθώντας τους πώς ν’ αναμερίζουν

τα όσα τους εμποδίζουν,

αυτοί με φαντασία γόνιμη

που σ’ έμπνευση έργου αντισταθμίζεται,

Αργοναύτες ξεκινούν

πιότερο τολμηροί

παρά φρόνιμοι

τα σύνορα του κόσμου να διαβούν

κι ως το βασίλειο των νεφελών ν’ ανυψωθούν.

Κι εκεί ελπίζουν

πως κάπου μες τις νεφέλες θ’ αξιωθούν

τον Απρόσιτο να δουν

και μαζί του αν συνομιλήσουν

το μυστικό θα γνωρίσουν

με αξιών πρωτεία,

την ιδανική πολιτεία πώς θα ιδρύσουν.  

Κι όταν εκεί στα ύψη δεν τον βρουν

με νέα ρότα το ταξίδι τους τότε αρχίζουν

από θάλασσα σε θάλασσα γύρω από την γη.

Και από πολιτεία σε πολιτεία

ώσπου να φθάσουν στην Κολχίδα την μυθική,

απ’ όπου περνούν,

με την πιο περιπετειώδη εμπειρία

να ζήσουν λαχταρούν

αυτό που νοιώθει ο κατακτητής,

του «ιδανικού» ο εξερευνητής,

ο καλλιτέχνης, ο επιστήμονας, ο σοφός,

ένας άγιος ή ένας άνθρωπος απλός

μα ευσεβής.

Κι ύστερα, στο Ποιητικό έργο του Παντός           

γενόμενοι διερμηνείς,

το εγκώμιο συνθέτουν της Μεγαλόδωρης Ζωής.