Κόρη μου "Ευρώπη"

        Κόρη μου Ευρώπη θυμήσου

Ω, Κόσμε της Γης στη συνοχή σου

κι εγώ ο Ελληνικός λαός, στ’ αχνάρια που πατώ,   

αναγκάστηκα  

το «λοξοδρόμημα» της διαδρομής ν’ ακολουθώ

το σημερινό της δικής σου.  

Μα δεν φαντάσθηκα

πως θα φθάσω στο γκρεμό

κι απ’ την «θυγατέρα» μου πως θα δεχθώ

τέτοιο κατατρεγμό.

Όμως «Κόρη μου Ευρώπη»,

άκου τα λόγια που θα σου πω.

Δεν αντιλέγω πως στον δρόμο σου ’δωσα την αφορμή

να με ειρωνεύεσαι και να περιγελάς μαζί μου τούτη την εποχή.

Αλλά η αβασάνιστη κι εύκολη κριτική σου

ω, πόσο μ’ αδικεί πολύ.

Σε ποιο ποτάμι να πάω να πέσω;

Να κρυφτώ σε ποια σπηλιά να τρέξω;

Ω, Κόρη μου Ευρώπη

που με στεντόρεια με κατηγορείς φωνή,

για μια στιγμή, τη Βιβλική Γραφή θυμήσου…

Πρώτα κοιτάς κι ελέγχεις τα «στραβά» της ζωής σου

κι ύστερα την αμαρτία στιγματίζεις τη διπλανή.

Χαμήλωσε το λοιπόν τον τόνο της κι αναθυμήσου

πως για να προχωρήσεις

του μέλλοντος το φως

βήμα το βήμα κατακτήσεις

πρώτη αγκάλιασε την «ιδέα» η Μάνα η δική σου.

Και στη σκέψη πρακτική,

έδωσα πολλές εξετάσεις στα πλήθη του Κόσμου επιτυχώς.

Και το πνεύμα της Μάνας σου υπερχείλισε με φως

από γενναιόψυχη θυσία, την άδεια δεξαμενή σου.

Σημασία δεν έχει αν ήμουν πάντα στο «δέμας» μικρή.

Και σηκώνοντας στη ράχη μου σκλαβιάς αιώνων βάρος

αβοήθητη και μοναχή,

αδιάφορο αν περπάτησα ξυπόλητη και γυμνή.

Σημασία έχει ο μέγας ακατάλυτος εξοπλισμός μου σε θάρρος. 

Η τόλμη μου κι η άοκνη προσπάθεια, το να προχωρήσω εμπρός

στην κόντρα των καιρών με θέληση ψυχής κι επιμονή

Η εγκαρτέρηση κι η πίστη μου

στον Θεό και στον εαυτό μου,

το πάλεμα κατά μέτωπο με την τύχη μου

και τον όποιο εχθρό μου.

Θυμήσου πως σαν τον Ιώβ

άντεξα την κάθε μια δοκιμασία.

Δεν δείλιασα στη καταστροφή,

μα επέδειξα παράτολμη αφοβία.

Αντίσταση προέτασσα γερή

πολεμώντας φτώχεια κι αδικία.

Και σπέρνοντας ενθουσιασμό ψυχής

για δικαιοσύνη κι ελευθερία,

τη γλώσσα μιλώντας του Ευαγγελίου 

έδρεψα γόνιμης εποχής

πολλούς καρπούς μεγαλείου.

Αμερόληπτη φανού

και στην όλη σύγχρονη διαχείρισή σου,

δικές σου παραλείψεις τραγικές θυμήσου

κι αδυναμίες εγκληματικές στη ζωή σου

που απέδειξε ολοφάνερα η μέχρι τώρα διαδρομή σου.

Και τότε τον σωρείτη των ευθυνών σου αναλογίσου.

Κι αν αποδειχθεί πως είσαι άμεπτη κι αθώα εσύ 

κι αξιοκατάκριτη εγώ η Μάνα σου, τότε θα δεχτώ την ποινή

κι ελάτε και λιθοβολείστε με ένας-ένας, του Κόσμου οι λαοί.

Μα πάλι, να το ξέρεις, θα εγείρω το λιθοβολημένο μου κορμί.

Με το αίμα μου να ποτίζει ξανά την χέρσα σου γη,

μια και το απαιτούν «θυγατέρα μου» οι χαλεποί καιροί

του νου μου και πάλι  θ’ ανοίξουν οι κρουνοί!

Κρουνοί με ροή άμετρης λαμπρότητας 

Κι εξοπλισμένη με την ασπίδα της αιωνιότητας

αξιοπρέπειας τόσα παραδείγματά μου προς μίμηση θα ξαναδείς

τόσες τιμής πράξεις και γενναιότητας

που σίγουρα «Κόρη μου Ευρώπη» θα εκπλαγείς…..

και τόσο θάμπος τα μάτια σου θα γιομίσουν ευθύς

που μ’ άλαλα χείλη θα με θωρείς!