Πώς να 'ρθω να σε πάρω;

Πώς να ’ρθω να σε πάρω;

          

Αχ, αετέ πώς πέταξες με βιάση και λαχτάρα

τη λύτρωση να βρεις σ’ άλλους ουρανούς;

Κι ούτε μεσ’ στ’ όνειρο και στις σκιές,

και στα παιχνίδια που αδιάκοπα σκαρώνει ο νους

δεν έρχεσαι για μια στιγμή, να μ’ αγκαλιάσεις!

Μ’ ένα σου χάδι τρυφερό να πάρει ανάσα η ψυχή,

να μη με χτυπά το ξεροβόρι κι η βροχή!

Σε πίστεψα που μου ‘ταξες, θα φύγουμε μαζί.

σαν έλθει εκείνη η ώρα κι η στιγμή!

Μα συ μαγεύτηκες στης λήθης το τραγούδι

και μ’ άφησες εδώ στη γη να κλαίω μοναχή…

Δάκρυ το δάκρυ, γεμίζει καρφιά η ψυχή

κι ο αιώνιος χωρισμός μας με ματώνει…

Μα πώς να ξεγελάσω εγώ τον χάρο

και να ‘ρθω στα κρυφά, κοντά μου

και πίσω να σε πάρω;    

                          Αιγάλεω, 2001

Απ' την ποιητική συλλογή μου "Σκόρπια φύλλα"