Σκέψεις και στοχασμοί

-Πιστεύεις στον Θεό; με ρώτησε ένας καλός μου φίλος.

   Ποτέ δεν μου άρεσαν οι προσωπικές ερωτήσεις πάνω σε αυτό το θέμα και δεν  του απάντησα αμέσως. 

   -Λοιπόν; με ξαναρώτησε εκείνος καλοσυνάτα.

   -Είναι πολύ προσωπικό θέμα η σχέση που αναπτύσσει ο άνθρωπος με αυτό που αποκαλούμε «Θεό».….. απάντησα με κάποιον δισταγμό και συνέχισα:

   -Πιστεύω ότι πάνω από εμάς υπάρχει μια υπέρτατη δύναμη στο σύμπαν, γεμάτη ενέργεια. Απρόσωπη. Χωρίς αρχή και τέλος. Αιώνια και αδιαίρετη……. Ασύλληπτη  από τον ανθρώπινο νου. Ότι ένας κόκκος αυτής της δύναμης υπάρχει και μέσα μας…. Ο Θεός, για μένα, είναι Ένας για όλους τους ανθρώπους, οπουδήποτε στη γη!     

   -Ωραία τοποθέτηση! Και πως διαμορφώθηκαν αυτές οι αντιλήψεις σου γύρω από την ύπαρξη του Θεού; είπε.

   -Για μεγάλο χρονικό διάστημα στην ζωή μου ήμουν προσκολλημένη σε ό,τι είχα διδαχθεί για την ύπαρξη του Θεού. Σε έναν «θεό τιμωρό»!... Σε κανόνες λατρείας που μου επέβαλαν να ακολουθώ, γεμίζοντας την ύπαρξή μου με «φόβο» και «ενοχές» για κάθε μου βήμα, για κάθε μου σκέψη… Ακολουθούσα το πλαίσιο συμπεριφοράς και τους κανόνες που επέβαλε η εκκλησία και το κοινωνικό σύστημα να τηρώ….

   -Και τους τήρησες;

   -Μέχρι ένα σημείο, ναι! Πολλές φορές όμως βρέθηκα σε σύγκρουση με τους κανόνες και τον εαυτό μου. Τα «πρέπει» και τα «θέλω»! Αυτή η σύγκρουση με οδήγησε σε σύγχυση… Από κάποιο σημείο και μετά, οι απαντήσεις που έπαιρνα στα λογής ερωτήματά μου δεν με ικανοποιούσαν. Άρχισα να φθάνω στο συμπέρασμα ότι οι άνθρωποι, μέσα στην αδυναμία τους να αντιληφθούν και να συλλάβουν το μεγαλείο και την ύπαρξή του Θεού, τον διαμόρφωσαν και, ας μου επιτραπεί να το πω, τον παραμόρφωσαν, σύμφωνα με τα δεδομένα της χρονικής στιγμής που υπήρξαν και με τα εκάστοτε συμφέροντά τους….

   Είδα ότι μου ήταν όλο και πιο δύσκολο να ακολουθώ ό, τι διδάχτηκα και άρχισα μέρα τη μέρα, μελετώντας και ψάχνοντας να ανακαλύπτω τον Θεό με την καρδιά μου και να βάζω τους δικούς μου κανόνες! Και όσο πιο πολύ «ξεκαθάριζα» στην πορεία μου τί δεν είναι Θεός, τόσο πιο πολύ πιστεύω ότι πλησίαζα και «γνώριζα» τον Θεό!...Μέσα μου θέλω να υπάρχει ο Θεός!....Όχι όμως ο Θεός Τιμωρός αλλά ο Θεός της Αγάπης!…. ο δικός μου Θεός!....

{απόσπασμα από την συλλογή μου «Σκέψεις και Στοχασμοί»}