Ζωής μη φοβάσαι "σκοτεινιές"

         Ζωής μη φοβάσαι «σκοτεινιές»

Σύγχρονης Ζωής μη φοβάσαι «σκοτεινιές».

Σαν των εποχών τις εναλλαγές,

συμβαίνουν αδελφέ μου, από καιρό σε καιρό, στιγμές θαυμαστές

που το «είναι» τ’ ανθρώπου σε «στάσεις κι αντιθέσεις»,

παίρνει στροφές κι αλλάζει «θέσεις».

Και σαν Έλληνας της Ιωνίας γης ή της Αττικής,

μελετώντας ξανά «το κρύφιο νόημα» της ζωής

κατανοεί το αίνιγμα της «Σφίγγας» και προχωρά.

Δαμάζει πάλι την «Ύδρα» που αναταράζει τα νερά.

Νικάει τον «Δράκο» που ξερνάει φωτιά

Μαδάει του «Γύπα» τα φτερά

και δένει το ράμφος του, άλλο πια 

να μη μπορεί, σαν του Προμηθέα,

να του κατατρώει τα σωθικά.

Και τότε, ξανα-ζεύει στην θέλησή του

την αρχαία χίμαιρα την τριπλή

κι ακάθεκτος στην Ολύμπια ορμά ηλιόλουστη κορυφή.

Κι εκεί συνομιλώντας πότε μ’ Ήρωες και πότε με Θεούς 

μύστης και σταυροφόρος κατέρχεται με φωτισμένη ψυχή.

Λούζεται στην ιερή της Κασταλίας πηγή.

Ζητάει χρησμό απ’ τους Δελφούς. 

Στις Θερμοπύλες πάει για προσκύνημα.

Περνάει απ’ την Ολυμπία κι αφήνει μήνυμα

για αγώνων συμμετοχή. 

Κι ύστερα Μαραθωνοδρόμος μ’ ορμή ανέμου ξεχύνεται 

σε λαμπαδηφόρο διαδρομή,

φλόγα μεταφέροντας ιδεατού ονείρου

κι ως την άκρια της γης

σ’ Οδύσσεια περιπέτεια ξανοίγεται

διαλαλώντας καθοδόν το «νόημα» της ζωής,

με τη φωνή του Ομήρου …..

Ω, Ναι, μη φοβάσαι αδελφέ

σύγχρονης Ζωής «σκοτεινιές»!

Πάντοτε συμβαίνουν στιγμές,

σαν τις εποχές, θαυμαστές

κι εναλλαγών έρχονται σε «στάσεις και θέσεις»,

κάποιες υπερούσιες ώρες,

που το συνειδητό μας,

όμοιο με τις αναμένουσες τον «Νυμφίο» Παρθένες Κόρες

σ’ έκσταση ψυχής, κατανοεί

το γράμμα του αρχέγονου «Νόμου» κι αναφωνεί:

-«Όλα στη Ζωή προέρχονται απ’ το Φως

κι όλα ξαναγυρνούν πάλι εκεί»….

Το ποίημα αυτό συμπεριελήφθη στην Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια Νεοελληνικής Λογοτεχνίας από το Βυζάντιο μέχρι σήμερα του Χάρυ Πάτση, τόμος 25ος