ΑΠ’ ΤΗΝ ΑΝΕΚΔΟΤΗ ΣΥΛΛΟΓΗ ΜΟΥ «ΦΤΕΡΟΥΓΙΣΜΑΤΑ»
Ζωή,
Ένα μπουμπούκι σκάει εκεί
όπου μια ηλιαχτίδα βυθίζεται στο χώμα.
Πάρε το στα χέρια σου ολάνοικτο ν’ ανθίσει
μέχρι να ’λθει το γιόμα
ευωδιά στον κόσμο να πλημυρίσει.
Βάλε και την στολή σου την γαλανή
και γίνε η ποίηση που το φως ανυμνεί….
γίνε μουσική γοητευτική,
να με συγκλονίζει…..
μέχρι δακρύων να με συγκινεί….
φύσα την αύρα σου την αιολική,
με λεπτότατη πνοή
να μ' αγγίζει
και μ' έρωτα για σε το είναι μου να γεμίζει.
έτσι ώστε της ψυχής μου το βιολί
να φλογίζεται
με της ομορφιάς σου την λαμπρότητα
και μ’ αυτό να παιανίζει
Επική μια μελωδία
αποδιώχνοντας απ' την καθημερινότητα
του καιρού την απελπισία
που στο "τίποτα" με βυθίζει.....