Προσωπογραφία "Πολιτικού"

Η κοινωνική μηχανή για να δουλεύει απρόσκοπτα και καλά
έχει ανάγκη απ’ όλων τα επιδέξια χέρια τα πολλά.
Και μες το κοινωνικό εργοτάξιο το επάγγελμα καθενός
απ’ τον απλό εργάτη ως τον επιστήμονα και τον σοφό
αξία έχει επαινετή και χαίρει σεβασμό κι απ’ τον κόσμο τιμή
όταν η δουλειά ενός εκάστου γίνεται με συνείδηση καθαρή
και στοχεύει στο ατομικό και συνολικό καλό.

Μα φίλοι μου, έντονα με κατατρύχει ένας συλλογισμός
επικεντρωμένος σ’ εκείνον που επαγγέλλεται «Πολιτικός»!
Κι είναι αλήθεια πως αναρωτιέμαι κι απορώ,
αν αξίζει μες το εργοτάξιο το κοινωνικό,
τόση τιμή ν’ απολαμβάνει και να χαίρει τόσο σεβασμό.
Και για να μην νομίσετε πως τον αδικώ,
με το νου μου στο «μαγειρείο» του αθέατος να ζυγώνει
βήμα το βήμα την δουλειά του παρακολουθώ.
Κι ω, σάστισμα μ’ ό, τι βλέπω! Και τί να σας πρωτοπώ!
Δίχως σειρά και τάξη πώς όλα σ’ ένα τ’ ανακατώνει!
Εδώ πιάνει, εκεί αφήνει, πιο πέρα σκουπίζει κι αλλού λερώνει!

Κι απ’ όσα είδα, νοιώθω το είναι μου να παγώνει
όσο μία-μία τις «δεξιότητές» του το χέρι μου απλώνει!
Ιδού! Στο «σπάσιμο των αυγών», το πόσο απίστευτα είναι ικανός!
Στο «ψήσιμο της ομελέτας», άλλο τόσο απίθανα ειδικός!
Και μόλις την δουλειά του τελειώνει,
ύστερα βγαίνει στον κόσμο και καμαρώνει!
Περπατά κι ολούθε χαιρετούρες και χαμόγελα μοιράζει!
Μα εγώ που είδα το «μαγειρείο του» στα κρύφια τί απαυγάζει,
όταν τον βλέπω να μιλά και να κομπάζει
στα μάτια μου σαν ένας χαμαιλέοντα ομοιάζει
που τον αληθινό του εαυτό ποτέ δεν φανερώνει!

Και τώρα πείτε μου σεβασμό πώς να του αποδώσω και τιμή
όταν απ’ τις συνέπειες των κινήσεών του στην κοινωνική συνοχή
σε ό, τι κι αν κάκιστο συμβεί στων άλλων την ζωή
τον εαυτό του υπεύθυνο για τίποτα δεν θεωρεί!
Και μες απ’ το χάος που προκαλεί
κι ενώ χάνεται γύρω του το κάθε τι και πεθαίνει,
τρομάζω σαν τον βλέπω αυτός να κατορθώνει
σώος κι αβλαβής στην επιφάνεια να βγαίνει
κι όμοιος μικρός Θεός
στα μάτια των ανθρώπων να ψηλώνει!
Να γελά σαν ήλιος λαμπερός
και χοροπηδώντας απ’ τον χαλασμό να ξεμακραίνει,
σαν πλουσιόπαιδο με κοντά παντελονάκια,
σφυρίζοντας και κλωτσώντας πετραδάκια!

Α, φίλοι αγαπητοί,
στοχάζομαι μήπως είναι καιρός
να καταργηθεί το επάγγελμα «πολιτικός»
και στο εργοτάξιο το κοινωνικό να τεθεί
άλλος εργοδηγός
που θα πρωτοστατεί υπεύθυνα και συνετός!