Ελληνική φυλή

                     Ελληνική φυλή

                                Α’

Της ιστορίας σου τα θαυμαστά

κόμπο τα δένω

και στα στήθη μου τα φορώ καμαρωτά,

φυλακτό ευλογημένο!

Να τα πιάσω απ’ την αρχή;

Θα πάρει χρόνο το ιστόρημα

να μιλήσω για σένα Ελληνική φυλή.

Μα ως να σπαθίσει αετός στ’ ουρανού τα δυσθεώρητα, 

θε’ να βρω λίγα λόγια, να επικεντρωθώ στο νόημα.

Καρπερή Μήτρα ήσουν,

απ’ όπου γεννήθηκαν πλήθος οι σοφοί.

Ο επαναστάτης Προμηθέας ήσουν,

«φλόγα φωτός» μεταφέροντας δωρητής.

Ακούραστος ένας Άτλαντας ήσουν,

«πνεύμα αθάνατο» στους ώμους να κρατεί.

Ο Μέγα Αλέξανδρος ήσουν,

ονειρικών αξιών μεταλαμπαδευτής

ως τις εσχατιές αυτής της Γης.

Στρατοκόπος ήσουν Οδυσσέας

που σ’ έκαιγε βήμα το βήμα σ’ όλη σου τη διαδρομή

ασίγαστη λαχτάρα την Ιθάκη σου να ξαναδείς.

Πάντα ο μπροστάρης ήσουν για τιμή και λευτεριά!

Κι ήταν όλος ο τόπος σου πανάρχαια φυλή,

ένα χωράφι καθαγιασμένο!

Λες κι απ’ τις προσφορές θυσιών σε κάθε μια σου εποχή

που χωνεύτηκαν στη βραχώδη σου γη, 

τίποτε δεν πήγε χαμένο!

Σάμπως και καταβολάδων ρίζωμα γινόταν βαθύ

στο χώμα κρυμμένο

και στην όποια βαρβάρων επιδρομή,

ξεφύτρωναν οι προγονικές σου αρετές αυτοστιγμεί, 

που θέριευαν στο δέντρο της λευτεριάς χυμώδεις βλαστοί!

                                         Β’

Μ’ από κει που τη δάδα του πολιτισμού

περήφανα ψηλά στο χέρι κρατούσες

κι από γενιά σε γενιά την περνούσες    

μ’ άσβηστη φλόγα στα υψηλά σου ιδανικά

Κει που πολεμώντας για θρησκεία, πατρίδα και λευτεριά

ηρώων πρότυπα έδωσες προς μίμηση θαυμαστά,  

λες και στη «Σύβαρη» μετοίκησες προ πολλού,

όπου επαναπαυόμενη στης κληρονομιάς τ’ αγαθά

στη φιληδονία παραδόθηκες, μ’ αστόχαστο νου.

Κι αφότου εγκολπώθηκες του πλούτου τη χλιδή

ανασαλεύεις ανάσκελα με μια περηφάνια σαχλή…

Μη και δεν καταλαβαίνεις

πως άεργη όσο παραμένεις κι οκνή,

εγκλωβισμένη σ’ «ηδονών» μένεις

«πολύμορφη σκλαβιά»;

                                       Γ’

Ω, της ψυχής μου η θλίψη θέριεψε τόσο πολύ,

που άλλο δεν αντέχω πια

να σε κοιτούν περιγελαστικά «φίλοι κι εχθροί»

κι ως παράδειγμα να σε δείχνουν προς αποφυγή….

Ω, αναταράξου ακόμη μια φορά!

Κι έλα να πάρουμε τον δρόμο μαζί

προσκυνητές στης Άγιας Λαύρας την εκκλησιά

τον αποξεχασμένο ν’ αφουγκραστούμε

όρθρο για την λευτεριά.

Και σαν ο νους αναπτερωθεί

και πεταρίσει δυνατά η καρδιά.    

ύστερα βαθιά εντός μας, κείνη τη σπίθα να βρούμε

Φλόγα να την κάνουμε, φωτιά να πυρποληθούμε..

Και κρούοντας τη λύρα του Τυρταίου, 

στο μονοπάτι να βαδίσουμε «του μεγάλου κι ωραίου».

                                        Δ’

Ω! ας ήταν να εντρυφούσαμε

ξανά φυλή μου Ελληνική  

στη μαγεία των στίχων του Ομήρου!

Νοήματα ν’ αντλούσαμε

απ’ τον «Επιτάφιο» του Περικλή

Κι σ’ ένα σώμα ενωμένοι με μια ψυχή,

για ωραίους αγώνες ο νους μπροστάρης,

όλοι μαζί ταξιδευτές του ονείρου,

ως Νέος Αλέξανδρος καβαλάρης,

ας ήταν να καλπάσουμε ως τ’ άδυτα του Απείρου!

 Απ' την ποιητική συλλογή μου " Ανάστροφες Διαδρομές"